Jaren geleden had ik net mijn master Bedrijfseconomie afgerond en had ik een aantal maanden een serieuze baan. Al snel voelde ik dat dit toch niet was wat ik wilde. Ik kwam via-via in contact met een dressuurstal in Mexico en ik ging voor een aantal maanden die kant op. Ik werkte fulltime als ruiter en instructeur en bracht verschillende paarden uit op wedstrijd. Er was alleen één probleem, ik had nog geen instructeursdiploma. Ik had ook al twee jaar in Curaçao gewoond en lesgegeven, daarnaast had ik in Nederland op maneges lesgegeven. Destijds waren de regels wat soepeler en kon dat nog. Ik merkte dat het tijd werd om mijn instructeursdiploma te halen. Er was alleen nog een probleem… In Mexico kon je geen geldig instructeursdiploma halen.
Onmogelijk doel
Ik kwam terug in Nederland en startte met een compagnon mijn vorige bedrijf. We gaven vier jaar lang les over de hele wereld, gaven trainingsweken en clinics voor universiteiten, stallen en sportbonden. We waren altijd on-the-go en zaten meer in hotels en vliegtuigen dan thuis op de bank. Ik stond fulltime les te geven, dus de druk om dat instructeursdiploma te halen werd steeds groter. Ik had de lat ook redelijk hoog, ik wilde gaan voor Wedstrijdsport Dressuur. Dat betekende lesgeven en rijden op ZZ-licht niveau. Maar hoe moest ik die jaaropleiding combineren met mijn werk in het buitenland? Op de dinsdag waren de opleidingsavonden, ik moest een paard meenemen en dat moest natuurlijk ook een paard op zz-licht niveau zijn. Dan nog vervoer; een auto met een trekhaak, een trailer… überhaupt een BE-rijbewijs.
In het kort: Ik had geen paard, geen trailer, geen aanhangerrijbewijs, geen auto met trekhaak en ik had ook alleen nog Z2 gestart en niet zz-licht. Ik moest zelf dus ook nog een niveau omhoog. Dit leek een onmogelijke operatie.
De magie van kleine stapjes
Ik maakte een lijst met alles wat er nog moest gebeuren. Een lijst met alle stapjes naar mijn einddoel, het instructeursdiploma. Ik ben diezelfde avond nog via vakantieveiling.nl gaan meebieden op een cursus + examen BE-rijbewijs. De eerste stap was gezet!
Stap twee was een paard op ZZ-licht niveau rijden en starten. Hiervoor plaatste ik een bericht op Facebook. Een hele mooie samenwerking kwam tot stand met Jaap van der Heuy. Hij werkte voor ons in Mexico en ik kon in die tijd zijn paard (Spekkie) ‘lenen’. Ik huurde een trailer, haalde dat paard op (mijn eerste rit met een echt paard achterin) en we gingen aan de slag. Ik startte meteen Z2 en later ook in het ZZ-licht. Deze kleine stapjes zorgden ervoor dat ik ineens een paar stappen dichter bij mijn einddoel was. Ik was er nog niet, maar het treintje was in beweging. Als ik zo door zou gaan, zou mijn trein uiteindelijk bij dat diploma uitkomen. Stap voor stap werkte ik mijn lijst verder af. Spekkie ging dinsdagavond mee naar de opleidingsavonden en we werkten door richting een succesvol examen van de instructeursopleiding. Wat was ik blij toen ik ruim een jaar later de woorden “gefeliciteerd, je bent geslaagd” te horen kreeg.
Belemmerende overtuigingen
Dit verhaal laat zien dat hoe onhaalbaar je doel ook lijkt, met kleine stapjes behaal je ze. Ooit is er ook iemand geweest die heeft bedacht om naar de maan te willen vliegen; dat leek toen waarschijnlijk helemaal gestoord. Door kleine stapjes te maken en altijd het einddoel voor ogen te houden, kun je zulke grote doelen behalen.
Het is heel makkelijk om jezelf te verliezen in belemmerende overtuigingen. In mijn geval was dat ‘ik heb geen tijd’, ‘ik rijd nog maar Z2’, 'ik heb geen auto en trailer' etc. Onderzoek daarom heel goed wat je belemmerende overtuigingen zijn. Als je ze gelooft, kom je niet in beweging. Ze zijn de handrem op je leven. Zie deze overtuigingen, kijk ze aan, ga er mee aan de slag, laat ze los en je zult zien dat je je einddoel veel makkelijker bereikt. Ook als dat doel zo groot en idioot lijkt als naar de maan te vliegen.